حکیمی پسران را پند همی داد که جانان پدر ، هنر آموزید که
ملک و دولت دنیا اعتماد را نشاید، و سیم و زر در سفر بر محل خطرست، یا
بیکبار ببرد یا خواجه بتفاریق بخورد. اما هنر ، چشمه زاینده است و دولت پاینده، و اگر هنرمند از
دولت بیفتد غم نباشد که هنر در نفس خود دولتست هر جا که رود قدر بیند و بر
صدر نشیند و بی هنر لقمه چیند و سختی بیند .
( گلستان سعدی )
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت